Inzet van klavers en het juiste maaimoment zijn de twee belangrijkste elementen voor een hoge grasopbrengst met een uitstekend eiwitgehalte. Zelfs met de extreem lage bemestingsnorm is 14 ton droge stof per hectare met 16% eiwit haalbaar.

 

Relatie stikstof en eiwit
Stikstof heeft direct een relatie met het eiwitgehalte in gras. Een plant maakt van één kilogram stikstof (N) 6,25 kg ruw eiwit. Voor melk met een hoog eiwitgehalte is 16% eiwit in het ruwvoer ideaal. Een eerste snede van 3.500 kg gras bij een bemesting van 100 kilo stikstof levert 500 kilo eiwit (14%). Klaver kan het tekort aan ruw eiwit oplossen. 

Voordelen van klaver in een weide

Klaver in een weide verhoogt het eiwitgehalte in het gras. Klaver bindt in samenwerking met rhizobium bacteriën stikstof uit de lucht. Witte klaver bindt tot 150 kilogram stikstof per hectare, rode klaver tot 350 kilogram per hectare. De stelregel is dat klaver per ton productie 25 kilogram stikstof in de grond achterlaat. Deze stikstof komt in de zomer en in het najaar ten goede aan het gras. Ondanks een lage stikstofgift halen veehouders een opbrengst met een hoog eiwitgehalte van hun grasland.

Hoeveel klaver is optimaal in een weide?

De beste melkproductie, gezondheid, minimale verliezen worden gehaald bij een klaver aandeel van 30 tot 50 procent in de weide. Het aandeel klaver in de weide kunt u beïnvloeden door uw maaihoogte. Door kort te maaien (4 centimeter) of de koeien een halve dag langer in de wei te laten, zal het klaveraandeel in de weide toenemen. Door hoger te maaien (7 centimeter) stimuleert u de grasgroei, en zal het klaver aandeel lager worden.

 

Het optimale maaimoment

Naast het gebruik van klaver in een weide is het optimale maaimoment essentieel voor een hoog eiwitgehalte in het gras. Stel, bij een snede van 3500 kilo droge stof is het aandeel eiwit 560 kilo. Dit is een ideaal maaimoment, immers het eiwitgehalte is dan 16%. Als het gras door groeit komt er gemiddeld per dag 300 kilo droge stof bij. Echter het aandeel eiwit blijft 560 kilo, met het gevolg dat het eiwitgehalte van het gras daalt.